Στα όρια (108')

Σκηνοθεσία: Όρεν Μούβερμαν
Σενάριο: Όρεν Μούβερμαν, Τζέιμς Έλροι
Πρωταγωνιστούν: Γούντι Χάρελσον, Ρόμπιν Ράιτ, Σιγκούρνι Γουίβερ
Διάρκεια: 108’
Κατηγορία: Περιπέτεια

Η γνώμη μας:

O Ντέιβ (Γούντι Χάρελσον) είναι ένας βετεράνος αστυνομικός, που νομίζει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να «καθαρίσει» την πόλη από την εγκληματικότητα. Ζει με τις δύο πρώην γυναίκες του, που τυγχάνει να είναι και αδερφές και τις δύο κόρες του, που είναι όπως καταλαβαίνει κανείς ξαδέρφες. Έτσι πιστεύει ότι κρατάει το σπίτι «ενωμένο». Όσον αφορά τη δουλειά του, είναι διάσημος για την (σύμφωνα με τις φήμες) δολοφονία ενός βιαστή στο παρελθόν και από αυτό το περιστατικό του έχουν δώσει οι συνάδελφοι του το παρατσούκλι «Βιαστής Ντέιβ».

Μέχρι εδώ έχουμε έναν χαρακτήρα που φαίνεται προβληματικός, αλλά δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη. Ο χαρισματικός Γούντι Χάρελσον ερμηνεύει καταπληκτικά έναν σεξιστή, ρατσιστή, μισογύνη, βίαιο, εγωκεντρικό, ποδολάγνο που πιστεύει ότι επειδή φοράει στολή ο νόμος δεν τον αγγίζει. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν εν αγνοία του βιντεοσκοπείται να χτυπάει μανιασμένα έναν τύπο, ο οποίος τον τράκαρε με το αμάξι του και μετά πήγε να ξεφύγει. Την ίδια μέρα η σκηνή του ξυλοδαρμού παίζει σε όλα τα κανάλια του Λος Άντζελες και ο Ντέιβ πρέπει να λογοδοτήσει στην Τζοάν (Σιγκούρνι Γουίβερ) που τον πιέζει να ομολογήσει και τον φόνο του βιαστή που ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι διέπραξε. Στην συνέχεια επειδή φεύγει από το σώμα για λίγο, ξεμένει από λεφτά και κυνηγάει έναν ληστή για να του πάρει τα λεφτά που μόλις έκλεψε, σκοτώνοντας παράλληλα και το θύμα της ληστείας. Στην ταινία προστίθενται διαρκώς και άλλα ευτράπελα, που αντί να μας κάνουν να θέλουμε να δούμε παρακάτω, μας χτυπάνε καμπανάκια γιατί συνεχίζουμε να την βλέπουμε.

Το σενάριο έχει άπειρες τρύπες και ο θεατής δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τι σκοπό έχει η ταινία, ούτε τι ακριβώς έγινε στο σκάνδαλο με τον βιαστή, ούτε γιατί κάνει ο Ντέιβ όσα κάνει. Χαμένος μέσα σε μια τεράστια θολούρα, όποιος βλέπει την ταινία απορεί πως γίνεται ενώ παίζουν τόσο καλοί ηθοποιοί το έργο να μην έχει νόημα.

Στην ουσία ο σκηνοθέτης Όρεν Μούβερμαν έχει φτιάξει ένα φοβερό ψυχογράφημα ενός διεφθαρμένου, «ξοφλημένου» αστυνομικού και έχει πάρει στον λαιμό του όλο το καστ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο πιστεύει ότι με το να τοποθετεί την κάμερα σε ασυνήθιστα μέρη, όπως τα πόδια των ηθοποιών θα προσδώσει με έναν μαγικό τρόπο ουσία στην ταινία. Ενημερώνουμε επίσης ότι η ταινία περιέχει βωμολοχίες, γυμνές σκηνές και λίγη βία.