Greek Movie Jar

Είδος: Ρομαντική κομεντί

Σκηνοθεσία: Michel Hazanavicius
Σενάριο: Michel Hazanavicius

Πρωταγωνιστούν: Jean Dujardin, Bérénice Bejo

Υπόθεση:

Το 1927 στο Χόλιγουντ, ο γοητευτικός Ζορζ Βαλεντίν, ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του βωβού κινηματογράφου, αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η έλευση του ήχου θα σημάνει αναπόφευκτα το τέλος της καριέρας του. Την ίδια στιγμή, η Πέπι Μίλερ, μια όμορφη, όσο και φιλόδοξη στάρλετ, την οποία ο Βαλεντίν βοήθησε στα πρώτα της βήματα, θα αρπάξει την ευκαιρία να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, καθώς εντελώς αναπάντεχα θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ως μία από τις πλέον υποσχόμενες εκπροσώπους του ομιλούντος κινηματογράφου. Άραγε υπάρχει πλέον η δυνατότητα να διατηρηθεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσά τους...;

Η γνώμη μας

Ποιός θα φανταζόταν ότι η έκπληξη της φετινής χρονιάς θα ήταν μια βουβή ταινία; Κι όμως ο κατά τα άλλα αδιάφορος σκηνοθέτης Hazanavicius έφτιαξε μια ταινία βασισμένη στην κινηματογραφική βιομηχανία του 20 και έκανε την διαφορά!

Η ταινία πραγματεύεται την ζωή του Ζορζ Βαλεντίν (Jean Dujardin), ενός επιτυχημένου, "ψωνισμένου" σταρ του βουβού κινηματογράφου που "χτυπήθηκε" από το πέρασμα στον ομιλούντα κινηματογράφο. Αρνούμενος κατηγορηματικά να συμμετέχει σε ταινία με φωνή, κατέληξε να χρεοκοπήσει και να χάσει τα πάντα. Αυτό με τη σειρά του τον έκανε να αντιληφθεί ότι το χρήμα και η δόξα έρχονται και παρέρχονται και ότι αυτός δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα πιόνι στα χέρια των παραγωγών. 

Η πρωταγωνίστρια Πέπι Μίλερ (Bérénice Bejo) από την άλλη, δεν ήταν τίποτα άλλο από μία κοινή θνητή που εκμεταλλευόμενη την τυχαία "στιγμή" της με τον Ζορζ μπροστά στα φλας της δημοσιότητας σκαρφάλωσε στην κορυφή του Χόλιγουντ. Κρυφά ερωτευμένη με τον Ζορζ λυπάται που όντας σταρ του ομιλούντα κινηματογράφου τον παραγκώνισε και προσπαθεί να τον φροντίσει τώρα που αυτή έχει την φήμη και τα λεφτά.

Η ταινία είναι γυρισμένη ακολουθώντας κατά γράμμα τις τότε τεχνικές, δηλαδή οι ηθοποιοί υπερβάλουν στους μορφασμούς και στο βλέμμα, τα πλάνα είναι ακριβώς όπως τότε, οι φακοί που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι ίδιοι, ακόμα και το κάδρο είναι τετράγωνο. Επίσης έχει δοθεί τρομερά η ατμόσφαιρα της εποχής και αν δεν ξέρει κανείς τι βλέπει νομίζει πως παρακολουθεί ταινία του 30. 

Τέλος, ο σκηνοθέτης έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο διαχρονικό είναι το σινεμά, τολμώντας να φτιάξει μια ταινία χωρίς διαλόγους εν έτη 2011. Η απολαυστική και κατά κόρον χιουμοριστική μουσική που τυλίγει την ταινία σε όλη την διάρκεια από την μπάντα του Λουντοβίκ Μπουρς δεν αφήνει τον θεατή να βαρεθεί, κάτι που ούτως ή άλλως είναι απίθανο, αφού υπάρχει το καταπληκτικό σκυλάκι του Βαλεντίν στην οθόνη. Παρόλα αυτά το επίτευγμά του έγκειται στο γεγονός ότι στην εποχή των εκωφαντικών special effects και στην καλπάζουσα αύξηση των ταινιών 3D, το "the Artist" είναι η αναμφισβήτητα η καλύτερη ταινία της χρονιάς και μιας που είναι ο καιρός των οσκαρ να πούμε ότι είναι και υποψήφια για 10 !