Τι πιθανότητες έχει μια ταινία για τον καρκίνο ενός
εικοσιεπτάχρονου να γίνει επιτυχία; 50/50;
Πολύ θα έλεγαν καμία. Κι όμως η ταινία «50/50» με τους
Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ και Σεθ Ρόγκεν έχει γίνει ήδη επιτυχία στο εξωτερικό!
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του σκηνοθέτη
Τζόναθαν Λιβάιν, που στην ηλικία των 27 χρόνων εμφάνισε καρκίνο στην σπονδυλική
στήλη. Αυτός και ο κολλητός του πέρασαν μαζί τις δυσκολίες της αρρώστιας και
ήρθε η ώρα να δούμε και εμείς τον καρκίνο από μια διαφορετική οπτική γωνία.
Ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ υποδύεται τον Άνταμ, ένα φιλήσυχο
νεαρό που αγαπάει πολύ την κοπέλα του, την Ρέιτσελ (Μπράις Ντάλας Χάουαρντ),
και διαφωνεί συνεχώς με τον κολλητό του φίλο, τον Κάιλ (Σεθ Ρόγκεν). Εργάζεται
σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, είναι ιδιαίτερα αγχωτικός και…πονάει η μέση του. Σε
αυτό το τελευταίο στηρίζεται όλη η ταινία, καθώς αυτός ο πόνος θα τον οδηγήσει
στον γιατρό, ο οποίος θα τον ενημερώσει ότι πάσχει από μία σπάνια μορφή
καρκίνου και οι πιθανότητες να ζήσει είναι 50/50.
Σαν να μην φτάνει η δική του συναισθηματική σύγχυση , πρέπει
να ασχοληθεί και με τις πολύπλοκες αντιδράσεις όλων των άλλων, οι οποίοι
φαίνονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τέτοιες κακές ειδήσεις. Αρχικά ο κολλητός
του θεωρεί ότι ο καρκίνος είναι ένας πολύ καλός τρόπος να ρίξει κορίτσια στο
κρεβάτι, αφού αμέσως θα τον λυπηθούν. Η μητέρα του με την σειρά της θέλει να
μετακομίσει μαζί του για να τον προσέχει και τέλος η κοπέλα του ζει
κυριολεκτικά στον κόσμο της.
Μεγάλο ρόλο στην υπόθεση έχει και η άπειρη ψυχοθεραπεύτρια
του Άνταμ, Κάθριν (Άνα Κέντρικ), η οποία υποτίθεται βρίσκεται στην κλινική για
να βοηθάει τους ασθενείς, αλλά αυτή δεν έχει λύσει ακόμα τα δικά της προβλήματα
και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να φανεί χρήσιμη στους καρκινοπαθείς. Όλοι οι
χαρακτήρες έχουν ιδιαιτερότητες, γεγονός που τους μετατρέπει αυτόματα σε
αστείες φιγούρες, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Γκόρντον Λέβιτ σώζει την ταινία.
Η ταινία ωστόσο είναι πολύ προβλέψιμη, καθώς ως κωμωδία που
βασίζεται στον πόνο σε τίποτα δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει από τις άλλες μαύρες
κωμωδίες του είδους της. Όλοι ξέρουμε από την αρχή ότι η Ρέιτσελ δεν θα μείνει
με τον Άνταμ, ότι αυτός θα καταλήξει με την άχαρη ψυχοθεραπεύτρια και ότι
μερικοί από τους καρκινοπαθείς φίλους του θα πεθάνουν. Επίσης, ο τρόπος με τον
οποίο σκηνοθετείται και παρουσιάζεται το ιατρικό προσωπικό ˗αδιάφοροι (ο
γιατρός του), επιτακτικοί (αναισθησιολόγος), άσχετοι (ψυχοθεραπεύτρια)˗ δείχνει
ότι ο ίδιος δεν τους έχει σε ιδιαίτερη υπόληψη μετά από όσα έζησε.
Αυτή η ταινία αξίζει αφενός για την ερμηνεία του Γκόρντον
Λέβιτ και αφετέρου επειδή παρουσιάζει τον καρκίνο με αναλογία θλίψης και
χιούμορ 50/50.
Categories:
Kριτικές Ταινιών
